Willem BOEL

De nieuwe molens

Vanaf tot

CENTRALE | box

‘De nieuwe molens / les nouveaux moulins’. Video-installatie Imagine it’s a garden shed en de installatie De nieuwe Molens #09
Het is niet moeilijk, ronddraaiende dingen zijn fascinerend om naar te kijken. Dingen die enkel de verwachting in zich dragen rond te kunnen draaien zijn dat zelfs. We draaien allemaal rond zonder dat we het voelen, maar de aantrekkingskracht naar dingen die draaien voelen we wel. Zo simpel, en zo oncontroleerbaar. Een cirkel is krachtig en begrensd, en raapt zichzelf telkens weer op. Ik doe maar wat, de start is het moeilijkste. Na de start volgt alles gewoon op elkaar. Ik ga er van uit dat ik mag doen waar ik zin in heb, dus maak ik beelden die mij interessant lijken. Of dat voor de kijker ook zo is, dat valt te hopen, maar niet te voorspellen. Door een start te nemen, dus door effectief te bepalen dat je met iets start, wordt er een pad gevormd. En op dat pad zoek ik de meest bevredigende route.
Er is een plan, maar niet doordacht, en ooit was de samenhang ver te zoeken, maar dingen komen samen, omdat ikzelf de rode draad ben doorheen mijn werk. De ideeën in mijn hoofd zijn ook maar beperkt, hoe uiteenlopend ze ook lijken, dus komt alles altijd samen. Zoals een cirkel die zichzelf uiteindelijk opraapt. De reeks ‘de nieuwe molens’ is een reeks van werken die allemaal rond draaien, en allemaal beschilderd/beklad/geschilderd worden.
Zonder eindpunt. De lagen verf /materie die zo ontstaan bedekken steeds de vorige laag, en maken een werk weer splinternieuw. De laag make-up die als het ware de toekomstige huid, en dan onderhuid, en dan onder-onderhuid wordt. Het startpunt van deze reeks werken was het boek van Honoré de Balzac, ‘le chef d’oeuvre inconnu’, dat gaat over een schilder die in zijn zoektocht naar het perfecte schilderij jaren aan een stuk blijft verderwerken op één schilderij. Hij verbetert, retoucheert en voegt verf toe tot er op het voorlopige einde een klomp materie te zien is, die in zijn ogen richting de perfectie gaat.
Twee oude vrienden die zijn atelier bezoeken begrijpen er niks van en beweren zelfs niks te zien. Een soort vormeloze mist. De kracht van dit verhaal ligt er in dat de waarheden van de schilder, en die van de oude vrienden tegenover elkaar zijn verschoven. De schilder ‘leefde’ zijn onderzoek, terwijl de vrienden bleven stilstaan. Dit gegeven deed mij beseffen dat het onderzoek geweldig is, maar dat het niet moet gevoerd worden om de ‘vrienden’ te plezieren. Als het onderzoeksresultaat goed en doorgedreven is begrijpen ze het later wel.
Willem Boel

© Willem BOEL

Tentoonstelling

WordPress › fout

Er heeft zich een kritieke fout voorgedaan op deze site.

Meer informatie over probleemoplossing in WordPress.