“Léopoldine Roux laat de toeschouwer alle vormen en mogelijkheden van haar schilderijen ervaren, alsof ze de elementen ertoe aanspoort om hun autonomie en ontwikkeling de vrije loop te laten. Tegelijkertijd wordt deze energie zorgvuldig gekanaliseerd. Dat is in het bijzonder het geval in de reeks Compilations, waar de verschillende fasen in de creatie van het schilderij worden verhuld. De kunstenaar laat slechts enkele lagen zichtbaar, die uiteindelijk de essentie van het schilderproces vormen.
De kleur verandert en wordt een materie, die het bijna altijd haalt van de drager. Zo wint ze haar autonomie terug, want het is juist de behandeling van de kleur en de mogelijkheden die deze biedt, die haar uiteindelijke uitzicht en identiteit bepalen. De kleuren van Léopoldine Roux zijn uitbundig, overweldigend, speels en schitterend. Dat maakt ze buitengewoon tastbaar en aanlokkelijk. De toeschouwer krijgt zin om ze aan te raken, te strelen, te voelen, en – waarom niet – te proeven. De kleuren bezitten die suave aantrekkingskracht van de Engelse snoepjes in een veelheid van onwaarschijnlijke maar tegelijk onweerstaanbare kleuren. Uit die compilaties zijn een aantal kleintjes ontsproten. Het zijn de morphic cubes of eigenaardige niet-geïdentificeerde voorwerpen, die eenzelfde wens lijken te delen: het is alsof ze willen ontsnappen aan de hoede van het schilderij en zich van de muur willen losmaken. Ze gaan een eigen leven leiden op de grond, waar ze de organisatie van de ruimte uitdagen en deze volumetrisch bezetten. Hun dynamische en autonome karakter wordt onderstreept door de toevallige ontwikkeling van de materie en de kleur waaruit ze zijn opgebouwd. Toch wordt alles eigenlijk zorgvuldig onder controle gehouden, zonder dat dit evenwel merkbaar is. De dingen lijken hun eigen weg te gaan en vanzelf te vloeien. – Bernard Marcelis, fragment uit het voorwoord van de catalogus Wintergloss.
© Léopoldine ROUX
Tentoonstelling
