Waarom wordt onze blik onvermijdelijk aangetrokken door de waarheid van ons einde? Mijn ogen kunnen niet anders dan het stoffelijk overschot aanschouwen, het excrement, de wonde die me doet walgen. Ze kunnen niets anders zien dan het levende. Daar ontstaat mijn beeldhouwwerk. Het geeft vorm aan de onophoudelijke aftakeling, aan het conflict.
“Wezens hier op aarde neergezet in volledige vervoering*”, ik broed mijn eigen emoties uit en probeer ze te peilen. Ik tracht om met de materie en de vorm de gevoelige zone van de plaats van inslag zo goed mogelijk te benaderen.
Het menselijk gelaat komt vaak voor in mijn werk, ofwel realistisch ofwel suggestief. Ik hanteer de tijd als werktuig, de stukken worden ontworpen voor of met de tijd, dat hangt ervan af. Het kunnen ook stutten zijn die de tijd proberen te stoppen.
Voor de B-Gallery heb ik een keuze gemaakt uit enkele van mijn recentere sculpturen: werken om vast te zetten, neer te halen, die ik er als een installatie beeldhouwwerken in onbewerkte aarde zal voorstellen met als ondertitel: schedel die van zijn voetstuk valt.
Maggy Cluzeau
*A.Dillard
Tentoonstelling
